1. |
Mar en ondas
03:27
|
|
||
|
Por que vas cara aló
onde só van sombras?
Por que fas ren de min,
que te vin mar en ondas?
Mar en ondas salvaxes
das que creban a alma,
do teu ceo de calma
salpicado de aldraxes.
Por que afogas o krill
nesa sima fonda?
Por que das contra o celme
do teu son, mar en ondas?
Mar en ondas que rompen
e rebentan os fondos,
a rompente do vivo,
os abalos da morte.
|
||||
2. |
Amor frugal
01:27
|
|
||
|
Aprecio o amor,
aínda o máis frugal.
Non é o mellor,
é tradicional.
Manteño o tipo na paixón.
Hai que entender
que o mundo animal
non ten corazón
nin control mental.
Alborecemos nun avión,
cos ollos roibos
e a pantalla sen voz.
Aterramos sen dor.
|
||||
3. |
As crónicas
03:46
|
|
||
|
Sen sabelo viaxamos sen mapas a un punto de encontro
que o destino tiña nun libro escrito no lombo.
Non me vestín para a ocasión, deixei a porta aberta,
tan só deixamos que as voces trocasen muros por xanelas.
E así comezaron as crónicas, así as verbas fluíron.
Os trópicos e os meridianos empurraban a terra
facéndose acenos coidadosos para non levantar sospeitas.
Castros, montes e praias, pedras, flores e area
foron facendo escolma, reflectida en verbas e estrelas.
E así comezaron as crónicas, así as verbas fluíron,
facendo que o tempo parase na procura dun novo camiño.
E así comezaron as crónicas, así as verbas fluíron,
facendo que o tempo parase na procura dun novo camiño.
A forza dunha onda que fai belida a rocha
e as nosas mans como vides, que ao sol medran con forza.
De mares e interiores faise o cóctel segredo
que un día un alquimista mesturou con bo xeito.
E así comezaron as crónicas, así as verbas fluíron
facendo que o tempo parase na procura dun novo camiño.
|
||||
4. |
Cabalo gañador
03:14
|
|
||
|
Apostei a cabalo gañador,
foi na derradeira baza.
Apostei a cabalo gañador,
foi na derradeira baza.
Confiei no meu corazón,
confiei porque é de lata.
Apostei a cabalo gañador
e perdín de boa gana.
Alcancei o que era respirar
afogado na súa saia.
Alcancei o que era respirar
afogado na súa saia.
E o lagarto estaba a durmir
e agarreino do rabo.
Alcancei o que era respirar
mentres xiraba esa saia.
|
||||
5. |
Pavillón dos Remedios
07:24
|
|
||
|
De cando tiñas meus risos gravados na pedra,
de onde eran máis sinxelos de gardar.
Se recibías o Miño e coidabas do frío
os visitantes que non escolleran quedar.
Onde xuntaban os vellos o loito e a troula,
santos e roscas no mesmo peto de metal.
O lume chega ás árbores que logo amosan
un percorrido de himnos e cantos pagáns.
Agora o lume queimou as súas vellas feridas.
Xa só hai almas que vagan sen rumbo e en paz.
O derradeiro graal é un monte de pedra
e algún santo que segue procurando altar.
Aqueles nenos agora xa non levan rodas,
nin sentimentos máis sinxelos de lembrar.
Unha capela ben vale o teu choro en silencio,
se non fose porque a alma bate no chan.
|
||||
6. |
É doado
04:03
|
|
||
|
Desaparecer polo fondo do mar é doado.
Partir á metade un anaco de pan é doado.
E brincar e brincar entre as redes do ar,
agochar a cabeza e logo berrar é doado.
É doado.
Mirarse no espello dos demais é doado.
Disparar á memoria, non protestar é doado.
E xirar e xirar entre as redes do ar,
agochar a cabeza e sempre calar é doado.
É doado.
|
||||
7. |
Bicarelo
03:21
|
|
||
|
No bicarelo do bico do brelo
canta o paxariño.
No mesmiño
bicarelo do bico do brelo
No bicarelo do bico do brelo
canta o paxariño.
No mesmiño
bicarelo do bico do brelo.
|
||||
8. |
Os atlantes
03:52
|
|
||
|
Non queda xa ninguén
dos que
perderon toda a fe.
Deixaron de buscar o mineral.
Os barcos de transporte
van sós
en busca do horizonte.
E o vento fai de nós na praia un nó.
E no fondo é igual
quen vai navegar e quen queda a remendar.
E marchei a reencontrar,
mais quen vai gardar a porta a ninguén.
Aquela illa verde
que está
deixando o continente.
Alí onde o titán saúda o mar.
É unha coreografía
dun mar
que agarra e non olvida.
A volta circular dun baile máis.
E no fondo é igual
quen vai navegar e quen queda a remendar.
E marchei a reencontrar,
mais quen vai gardar.
|
||||
9. |
Non pensar
04:00
|
|
||
|
Vostede saberá
o que debe facer.
Alguén en Montreal
está disposto a invitalo a desaparecer.
E o medo que nos dá,
ou mesmo o pracer.
Será o natural
que alguén peche con escusas a porta de atrás.
Non coincidimos cos demais
nin coa súa relixión.
Non pensar, non pensar.
Non coincidimos cos demais
nin coa súa relixión.
Non pensar, non.
A nosa diversión
é o voso malestar.
Non imos negociar.
Dalgún xeito a nosa obriga está en Canadá.
Co porno que nos dan,
poetas vin caer.
Esquece o demais,
non aturo verte triste, imos pasear.
Non coincidimos cos demais
nin coa súa relixión.
Non pensar, non pensar.
Non coincidimos cos demais
nin coa súa relixión.
non pensar, non.
|
||||
10. |
Regaleiche
02:49
|
|
||
|
Regaleiche unha montaña
e non a quixeches levar.
E ela, parando nubes,
no sitio foi quedar.
E choveu, choveu dos seus ollos,
bágoas que froitos dan
ás casas e xentes do val.
E ti, e ti, e ti.
Regaleiche un río
e non o quixeches quedar.
E el, levando peixe,
seguiu o seu ritmo a levar.
E saíndo das súas augas
os peixes foron dar
ás barcas das xentes do val.
E ti, e ti, e ti.
Regaleiche un feixe de lóstregos
e non os quixeches mirar.
E eles con moito estrondo
fuxiron polo ar.
E parando nas centrais
convertéronse en luz
que quentaba as xentes do val.
E ti, e ti, e ti.
Regaleiche o meu corazón
e si que o quixeches coidar.
E el sentiuse ledo,
dun novo sitio onde estar.
E atopou o teu corazón
e xuntos foron aledar
as festas da xente do val.
E nós, e nós, e nós.
|
||||
Os Amigos dos Músicos recommends:
Doutor Apertas. Tributo a Magín Blanco
by Varios Artistas
Raúl: ukelele, baixo, guitarra eléctrica, teclados, batería e voz. Arcadio: guitarra acústica, teclados e voz. Jaime: batería, percusións e voz. Septi: lap steel.
go to album
Record Store Day Galicia
by Desconcierto Cultural
Arcadio: guitarra acústica e voz. Jaime: batería, armónica e voz. Raúl: guitarra eléctrica e voz. Rosa: teclado. Septi: baixo.
go to albumIf you like Os Amigos dos Músicos, you may also like:
Blissfully blown out jangle pop from Spain’s bustling indie scene. This is more Shop Assistants than Hinds, with lyrics in Spanish.
go to album
Touched by the Stuff
by Motorists
Toronto rivals San Francisco as the North American capital of jangle pop as evidenced by this new record of sunny jams from the Motorists.
go to album
Blissfully narcotic dream-pop inspired by real dreams.
go to album
Brijean are back! Uptempo space disco grooves dusted with soul and R&B on the duo’s latest masterpiece.
go to album
